بررسی ارتباط بهره وری با کیفیت زندگی کاری در پرستاران شاغل در بیمارستان های تابعه آجا در شهر تهران

مقدمه: میزان بهره وری پرستاران موضوع بسیار مهمی است که بهره وری کل سازمان را تحت تاثیر قرار می دهد و منجر به تغییر کیفیت خدمات و هزینه ها می شود. احتمالاً، کیفیت زندگی کاری از جمله عوامل تأثیرگذار بر بهره وری باشد. اگر ارتباط این دو متغیر مشخص شود، مدیران قادر خواهند بود برای افزایش بهره وری پرستاران شرایط مناسبی را فراهم نمایند. هدف: هدف از این پژوهش بررسی ارتباط بهره وری با کیفیت زندگی کاری در پرستاران شاغل در بیمارستان های تابعه ارتش جمهوری اسلامی ایران در شهر تهران می باشد. مواد و روش ها: این یک مطالعه مقطعی است که روی 322 پرستار شاغل در بیمارستان های تابعه ارتش جمهوری اسلامی ایران در شهر تهران در سال 92-1391 به انجام رسید. واحدهای مورد پژوهش به روش چند مرحله ای انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از ویرایش فارسی پرسشنامه بهره وری و کیفیت زندگی کاری که روایی و پایایی آن در مطالعات مختلف مورد تایید قرار گرفته است استفاده شد. سپس داده ها با استفاده از نرم افزار spss و آزمون های توصیفی و تحلیلی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: از لحاظ بهره وری شغلی اکثریت واحدهای مورد پژوهش (1/48%) اثربخشی بسیار زیادی داشتند. همچنین، اکثریت آن ها (5/52%) در بعد تعهد نمره مطلوب و بسیار مطلوب کسب کردند. در بعد در دسترس بیمار بودن نیز 2/47% پرستاران نمره بسیار مطلوب اخذ نمودند. ضریب همبستگی پیرسون بین بهره وری با ابعاد مختلف و نمره کلی کیفیت زندگی کاری واحدهای مورد پژوهش ارتباط مستقیم معنادار آماری را نشان داد (05/0p<). بحث و نتیجه گیری: توصیه می شود مدیران به کیفیت زندگی کاری پرستاران توجه بیشتری نمایند و برای افزایش آن از انگیزاننده های مناسب کنند.